Pokłóciłam się ze słońcem na dobre.

Bo zabrało mi dwie, a nawet trzy rzeczy na raz.

Kraków, premierę i jedną noc.

Zaprzyjaźniłam się za to z nocą.

Lubię spać do drugiej czy trzeciej popołudniu.

Odmawiam definitywanie wyjazdu nad morze.

Zimny i brudny Bałtyk. Gorące słońce.

Ach, czegóż by pragnąć więcej?

Od jakiegoś czas w moim folderze z muzyką (który liczy sobie...może kilkanaście plików?)

znajduje się pewna piosenka.

Nie mam zielonego pojęcia, skąd się tam wzięła, 

ale jest...ma w sobie coś takiego.

Moja pamięć snów się chyba zdecydowanie poprawiła.

Sny zwykle pamiętam sporadycznie.

A teraz...jest ich tak pełno.

Ale nadal zero świadomości.

Tępak ze mnie. Skaczą mi cyferki, nie mogę iść w normalnych tempie (przez co nie mogę dogonić Daniela Radcliffe! i jakiejś mojej znajomej, która z nami idzie), ale nadal nic nie załapuję.

Em...mam jeszcze miesiąc normalnego spania. Będziemy próbować.