Żyj osobiście

 To, co przyjemne i nieprzyjemne, radości i smutki, odkrycia i rozczarowania wydarzają się w przejrzystej przestrzeni umysłu i jeśli tylko uda Ci się szczerze temu przyjrzeć i zadać sobie pytanie: kto czuje te wszystkie emocje, być może dostrzeżesz, że świadomość po prostu jest świadoma - sama w sobie nie zabarwia się emocjami. Przecież coś w Tobie jest świadome, że się cieszysz lub tęsknisz - to coś jest wyjątkowo stabilne i zawsze przytomne. Odbiera zmieniające się stany, ból i cierpienie, ale sama świadomość nie cierpi - tylko zdaje sobie sprawę z cierpienia. 

Idąc konsekwentnie tą drogą możesz odkryć, że nawet najgorsze co przeżywasz, jest tylko emocją. Tylko i aż. Pokochaliśmy te emocje i nie umiemy bez nich już żyć. Silne przeżycia, więcej przyjemności, wstrząsające dramaty. Wiele osób nie puści ich nawet jeśli dowiedzą się jak. 

A umysł jak zwierciadło odbija uczciwie i piękno i koszmary. Samo lustro nie jest jednak złe, ponieważ odbicia, które się w nim pojawiły są trudne. Samo lustro jest zawsze takie samo, wiernie odbija zmieniającą się zawartość naszego umysłu. Choćby stanowiła ona śmietnik ludzkości. 

Pusty umysł, choć na chwile, to okazja by poczuć kim jesteś naprawdę. Bo oko widzi wszystko, piękno i dramaty w koło, ale nie widzi samego siebie. Zobaczyć siebie to wielki dar - spotkać się z sobą i poczuć, że jesteś doskonałą i niezmienną przestrzenią, w której wydarza się cały ten disnayland zwany życiem. 

Ludzie mają zbyt mało czasu, aby cokolwiek poznać

Mały Książę