w sercu poczuła ciepło

W sercu poczuła ciepło, jakiego od miesięcy jej brakowało.

W dłoniach trzymała wdzięczność,  którą dzisiaj spotkała.

W oczach miała wielki blask, który na nowo zaczął się pojawiać.

Jej dusza stała się lżejsza od najlżejszego pióra.  

A od niej samej biła radość, jakiej nigdy nikt u niej nie widział.

Uśmiech wzbogacił się o uśmiechu bliskich jej osób.

Jej myśli nie miały nawet  czasu, by się czymś zająć.

Pustkę zajęło szczęście.

Niepokój zajęła pewność.

Niezdecydowanie zajęło poczucie własnej wartości.

Obojętność zajął znaleziony sens życia.

I chociaż wiedziała, że jutro już tego nie będzie

I chociaż czuła, że nie będzie tej pewności,

Że nie pojawi się jej uśmiech, którym uśmiechała się tylko w wyjątkowe dni,

To czuła się jedną jedyną z tych wszystkich cieszących się w tym dniu osób.

Przez moment czuła się KIMŚ wyjątkowym.

Stała się rzeczywista postacią z jej snów o samej sobie.

Czuła, że przez chwilę jest sobą, o jakiej marzyła.

Wiedziała, pfu, CZUŁA że nie jest sama. 

Miała ochotę wykrzyczeć to całemu światu.

Chciała, by inni mogli poczuć się tak jak ona.

Pragnęła dzielić się tym szczęściem z innymi.

Wiedziała, że nie zasłużyła sobie na to wszystko.

Otrzymała więcej, niż mogłaby prosić.

Była niesamowicie wdzięczna za wszystko.

Jednakże nie potrafiła podziękować.

Każde słowo, w porównaniu z tymi wszystkimi radościami było po prostu niczym.

Miała nadzieję, że niebawem nadejdzie czas, w którym za to wszystko podziękuje.

Podziękuje w sposób szczególny i wyjątkowy.

PS. W ten dzień nawet smutek odpuścił, a często powracający bół schował się głęboko