in between.

jeśli mam zacząć od początku to musze wrócić się do końca. a właściwie to zacznę od końca by móc przypomnieć sobie to, co było jakiś czas temu...

zawsze uważałam że stan zakochania w typowym, nastoletnim wieku to nic przyszłościowego, to taka przypadłość na którą chorujemy chyba wszyscy. mimo tego, zakochałam się, trwałam w tym całe 3 razy i za 3 się sparzyłam. kochałam tak jak tylko umiałam. to była jedna z tych miłośći której wady widzisz dopiero po rozstaniu. a było ich wiele. zaślepienie, po prostu. 10 marca coś się skończyło, trudno. było źle ale nie mogłam nie dać rady. dodajmy do tego fakt, że 2 tygodnie po rozstaniu na horyzoncie pojawiła się druga osoba a ponad miesiąc od rozstania, byłam już w nowym związku. początkowo tego nie chciałam ale jakoś tak wyszło.

wyszło i tak najlepiej, jak chyba mogłoby wyjść. jestem szczęśliwa i wiem, że ulokowałam uczucia w dobrej osobie. i choć pierwsze miesiące to była nieustanna walka ze wspomnieniami i wyzbywanie się wszystkiego (killing everything off inside), to daliśmy radę i przyszło wszystko to, co powinny mieć swoją kolej w każdej relacji międzyludzkiej. jedyne co, to nienawidzę tych wszystkich sentymentów. szkoda że pozostała mi do Ciebie słabość. ble.

piosenki towarzyszące mi cały tamten okres: rise against- roadside & taylor swift- white horse.

szczęśliwi czasu nie liczą ale pamiętne urodziny Pat, mówią same za siebie- za 2 dni pół roku. podziwiam Cię. i Kocham.