"Samotnie słucham swoich wspomnień O tym jak zawsze chciałam sobą być Nie wiem czy nisko już upadłam Zagubiłam się nie mogę znaleźć dna A poźniej tylko twoje oczy Kochałam patrzeć jak płoną w brudną noc Myślałam, że znajdziemy spokój Nie było dane nam spokojnie spleść swych rąk I mimo, że nikt mnie nie rozumie oddycham szybko tak Nie boję się, chyba wolę dalej czuć to wszystko mocniej Będę żyła chociaż mówią, że jest źle Będę żyła chociaż nienawidzą mnie Moją udręką jest czekanie Poobgryzane z nerwów ucieka szybko czas Myślę jakoś chyba będzie W końcu potykam się o Twój stłumiony krzyk Będę żyła chociaż nienawidzą mnie tak najtrudniej jest" O.N.A. Mimo wszystko Kocham, gdy blisko jest...