Mechanicy prawdopodobieństwa II

Jeszcze nie tak dawno marzyła mi się "kariera" kuglarza. Z zapałem trenowałem żonglerkę - nie dosięgnałem poziomu mistrzów, ale jakies efekty były. Do dzisiaj czasami zdarza się gdzieś wystapić w roli żonglera czy tancerza ognia, ale już nie w tej roli "pasjonata z marzeniem", ale raczej płatnego sidemana.
Co mnie pozbawiło tej "iskry"?

Chyba po prostu wolę hermetyczne podejście. Odrobina tajemnicy powinna gościć w każdym zawodzie - taki kryształek niedopowiedzenia, służący do tego by każda czynność miała w sobie pewne sacrum, swoiste "wielkie wow". Nie lubię gdy spędza się ludzi i łyżeczka po łyżeczce karmi się ich pasjami - odsłaniając te wszystkie małe sekrety, coraz bardziej sprawiamy, że wszystko staje się szare, wyjaśnione, sprowadzone do "wystarczy dużo ćwiczyć" i "każdy moze to robić".

Po prostu ja do dzisiaj czasami czytam bajki i lubię czarodziejki. Te, które machają różdzką i z dyni robi się złota karoca - machają różdzką i koniec. Nie zakładają for i stron z debatami o wyższości różdzki dwucalowej nad sześciocalową czy też nie podają linków do work-logów z wyjaśnieniem, jak zmienić kolor karocy na srebrny metalic.

Popieram Industrialny Szamanizm i Mechanikę Prawdopodobieństwa ;)