Upadamy by powstać
Dodano: 6 MAJA 2012
so sad...
so sad...
Straciłam go. Jednoznacznie.
Napędzaliśmy swoją histerię. Teraz żadne nie odpuści.
To wiadome. Znamy swoje zachowania na pamięć.
Chyba wolałabym nie wiedzieć, że to już koniec.
Nie w tym momencie.
W głowie pojawia się jedno błagalne słowo "wróć"
Prawdopodobnie nigdy nie zostanie wypowiedziane...
OMEN
