Bedziemy rowni 3 metry pod ziemi

Niby klasa. Jedno zycie. Jedna rodzina. Mialam nadzieje, ze jakos sie zgramy. Zblizymy. Moze nie ze wszystkimj. Myslalam, ze znajdzie sie ktos taki. Ta jedna osoba. Nie oszukuje sie juz. Oni nie chca miec ze mna kontaktu. Nie odpisuja. A jesli juz, to zanim dowiedza sie, ze to ja. Nikt. Nikt nie chce ze mna utrzymywac kontaktu. Nie zalezy mi na tym, aby sie o to prosic. Nie, to nie. Moj tata powtarza, ze zostane stara panna. Moze to i prawda. Trudno. Nie chce nic na sile. Mam ja i siostre. Moje dwie najlepsze przyjaciolki. A on? Juz sobie odpuscilam. Smiesznie to brzmi. Odpuscic milosc. Tak. Kochalam go bardzo, ale to powoli za mna. Udowodnil kim jest i ile znacze. Smutne. Laska? Nigdy jej nie chcialam. Teraz tez bede silna. Sama, ale silna. Moze kiedys ktos sie ze mna zaprzyjazni? Pewnie to ze mna cos jest nie tak. Ale ja jestem uparta. Nie zmienuam sie dla ludzi. Jestem soba. Niezrownowazona, ale przyjazna i wierna dziewczynka. Trzeba tylko mnie poznac. Jesli ktos nie chce? Jego problem. Zdjecie? Z zakupow. Wtedy bylo lepiej. Jeszcze rano bylo lepiej.