;]

"Dobre, młode stworzenie, które wyrosło w ciasnym kole codziennych zajęć, tygodniowej, określonej pracy, które poza tym nie mogło mieć nadzieji na inne przyjemności , jak chyba pojść ze swoimi rówieśnicami na niedzielną przechadzkę wokoło miasta, w sprawdzonym z trudem odświętnym stroju, j jak potańcować w każde wielkie święto, a poza tym z całą żywością serdecznego współudziału pogawędzić godzinę z jakąś sąsiadką o przyczynie kłótni lub obmowy; jej gorąca natura czuje wreszcie głębsze wewnętrzne potrzeby, pomnażanie pochlebstwami mężczyzn' wszystki uprzednie radości stają się jej stopniowo niesmaczne, aż w końcu napotyka człowieka, do którego pociąga ją nieodparcie nieznane uczucie, z którym łączy wszystkie swe nadzieje' zapomina o otaczaącym ją świecie, nie słyszy nic, nie widzi nic, nie czuje nić oprócz jego jednego, tęskni tylko do niego, jedynego. Jej pożądanie, nie zespute przez puste uciechy niestałej próżności, zdąża prosto do celu. Chce należeć do niego, chce w wiecznym związku znaleźć całe swe szczescie , którego jej brak, rozkoszować się połącznie wszystkich radości, do których tęskniła. Powtarzane obietnice, które jej nadziei dają poręke pewności, śmiałe pieszczoty, które wzmagają jej poządanie, ogarniają całą jej duszę' unosi się w mglistej świadomosci, w przeczuciu wszystkich uciech;dochodzi do stanu najwyższego napięcia, wyciąga wreszcie ramiona, by objąć wszystkie swe życzenia.......a jej kochanek opuszcza ją.Odrętwiała bez zmysłów stoi nad przepascią i wszystko jest mrokiem wokoło niej, bez widoków, bez zrozumienia, bez nadziei, bo opuscił ją ten, w którym jedynie czuła swe istnienie. Nie widzi szerokiego świata, który leży przed nią, tych wielu, którzy mogą nagrodzić jej stratę; czuje sie smotna, opuszczona przez cały świat i ślepa/wtłoczona w matnię przez przerażającą rozpacz swego serca, rzuca się do wody. by we wszystkoobejmującej śmierci zdławić swe męczarnie. Widzisz Albercie. to historia niejednego człowieka! I powiedz czyż to nie choroba ?Natura nie znajduje wyjścia z labiryntu splątanych i sprzecznych sił i czlowiek musi umrzeć!"

frafment  J.W Goetha ''Cierpienia młodego Wertera'' fragment listu z 12 sieprpnia