13.04.2024 r.

Zasłużyć na miłość

płynę wciąż pod ten sam prąd

który przyprowadził mnie

aż tutaj

odnajduję królestwo

w przeludnionych krainach

nieznanych życiu

twoje wilgotne serce

przebite na wylot

językiem

nie szuka drogi ewakuacyjnej

nie podąża w kierunku ciemności

jesteśmy by zachwycić czas

obrócić wniwecz ciało

któremu nie są obce pragnienia

jakie woła o jeden

przestępny sen

nie spoglądaj

zbyt wewnętrznie

w odmętach godzin czai się myśl

wciąż głaszczę pod włos

nie jesteś wadliwym produktem

ubocznym

nie stanowisz jutra

bez zalążka tajemnicy

moje zmysły domagają się wieczora

kiedy wyjdą na jaw

bezsenność i trwoga bezbolesne witraże

dla nich mogę odnaleźć ciszę

zasłużyć na miłość

bo miłość jest bezbożnym szeptaniem

tylko przekrzyczanym

uwolnionym z piersi anioła

tkwię w emocjonalnym ubóstwie

czekając na powrót jesieni

w niej zaklęte jest twoje oblicze

w niej rodzą się

najcięższe wspomnienia