Mną się nie przejmuj.

Ktoś mi bardzo bliski powiedział: "[...]  w twoim życiu tak na prawdę nie było osoby, która by była dla Ciebie zawsze i wszędzie. Chciała dla Ciebie dobrze i czuła się dobrze przy Tobie. [...]"  i miał rację. Tak na prawdę nie mam tutaj kogoś takiego. A jeżeli mogę na kogoś liczyc wybiórczo, to już wolę nie liczyć wcale. Dlatego byłam tu sama i jestem sama.

Czasem przychodzi taka chwila, gdy człowiek musi stawić czoła swoim lękom i słabościom.

Dlaczego gdy tylko spotka Cię nieszczęście tkwisz w nim i szamoczesz się? Chcesz by wszystko było dobrze. Masz nadzieje że jakoś się uwolnisz, podczas gdy sam się pogrążasz coraz bardziej się zaplątując. Nie wychodzi Ci, więc przestajesz się starać? Więc ja Ci pomogę. Ale gdy tylko poczujesz że jest Ci lżej, nie poprzestawaj na tym. Nie zaplątuj się znowu, tylko podejmij wyzwanie wyjścia z tego kłębu problemów w którym tkwisz. Zacznij się starać. Naucz się żyć, bo jeżeli teraz tego nie zrobisz, w przyszłości nikt nie będzie chodził za Tobą jak cień i pomagał na każdym kroku. I przede wszystkim doceń życie, którym żyjesz. Wszystko obracasz w szarość, więc nie widzisz już tego co kolorowe. Zauważ jak wiele masz przy sobie. Przyjaciół, którzy chcą dla Ciebie jak najlepiej. Rodzinę, niby nie idealną, ale rodziny się nie wybiera, więc ciesz się z tego że nie masz gorszej. Że trafiła Ci się taka a nie inna i da się jakoś z nią żyć. Doceń to że masz dach nad głową, że masz co na DUPĘ włożyć i do garnka wrzucić. Przestań użalać się nad tym że masz problemy, bo każdy je ma. Ale nie każdy ma możliwość dzielić się nimi z innymi. Więc DOCEŃ W KOŃCU to że nie jesteś z nimi sam. Weź się w garść i zauważ co robisz! Przestań wytykać innym błędy, które sam popełniasz. Zacznij myśleć, bo załamanie nie daje Ci prawa do nie zważania na uczucia innych ludzi.

Zwyczajnie doceń to, że ktoś jest przy Tobie. Bo nie zawsze będzie, i kiedyś czując się niepotrzebnym, po prostu może odejść. A wtedy zatęsknisz. I dopiero zauważysz jak wielkie szczęście miałeś, mając w otoczeniu osoby, które chociażby martwiły się, pytały o Twoje samopoczucie. Przejrzyj na oczy i przestań zachowywać się bezmyślnie. Nie marnuj życia sobie i osobom, na których Ci zależy. Bo im wcale nie jest łatwiej patrząc na to, jak za każdym razem starają się na marne, bo Ty sam kopiesz sobie jeszcze głębszy dół.

Pamiętaj... Jeżeli ktokolwiek ma Ci pomóc, Ty najpierw musisz chcieć pomóc SOBIE!

Czasem przychodzi taka chwila, gdy człowiek musi stawić czoła swoim lękom i słabościom.

I mimo wielu upadków, mimo siniaków, wstać i iść dalej przez życie. Więc wstań. Wstań i idź tak by Twój ból napędzał pragnienie wydostania się z tego lasu cierni i odnalezienia ukojenia w szczęściu...!

A mną się nie przejmuj.
Jak widać mam dla kogo żyć...
Kasiak.