druga w nocy, znowu czas na przemyślenia.

rok temu kiedy stwierdziłam że czas po maturze to najlepsza opcja do zmiany swojego życia na " lepsze ". Bo przecież warto poznawać świat, ludzi, inne kultury, zarabiać tonę hajsu, kochać kogoś do szaleństwa, przecież wystarczy kupić bilet, spakować walizkę i lecieć. Proste nie ? nie bardzo, 2 połowa 2012 zniszczyła mój światopogląd na ludzi, miłość, pracę, wszystko po kolei w co wierzyłam, całymi dniami i nocami potrafiłam płakać nad tym jak źle postąpiłam, jak bardzo skrzywdziłam najbliższych, jak bardzo ich zawiodłam, jak bardzo zawiodłam samą siebię. Kurwa rok musiał minąć, żeby do mnie dotarło jak bardzo próbowałam na siłę się zmienić, udowodnić że jestem wow, super, ekstra, spokojna, kochana, do rany przyłóż. Owszem, inteligentnej gadki nigdy za mało :), ale, no właśnie ale, po co na siłę dorośleć, bo tak każą. Do dorosłości się dorasta, masło maślane, wiem, ale taka pieprzona prawda, dopiero kiedy zaczęłam mieszkać całkiem sama i sama decydowałam o tym czy wstać na zajęcia czy nie, jaki ser czy szynkę kupić, siedząc całymi dniami w domu uświadomiłam sobie że dorastam. Żyję i mam się dobrze. A przede mną najcięższę rozstanie ever, ale patrząc w przeszłość wierzę że takiej przyjaźni zerwać się nie da.