Stopniowo was opuszczam,
powoli stawiam każdy krok
nie oglądając się wstecz.
To odejście będzie prawie jak śmierć.
Zabieram ze sobą wszystko i już nie wrócę.
Odejdę pozostawiając was samych jedynie ze wspomnieniami o żałosnych zdjęciach które uważałam za wspaniałe.
Tak na prawdę w życiu piękna jest tylko ta tęsknota i niewinne uczucie jakie żywi najpierw dziecko do ojca, a później kiedy dorasta żywi je do swojej drugiej połówki. Głupia nadzieja że on wróci do domu wcześniej, że obejmnie i powie jak to zwykle że jesteś najpiękniejsza, najmądrzejsza i najukochańsza.
Fotoblog przy tym to pryszcz, który już nie mieści za dobrych zdjęć i nie przyjmuje za słabych. Po prostu nie ma serca. Jest tylko Lajk za lajk i kom za kom