Piękno w naturze
Dodano: 13 MAJA 2014
pod górę....
pod górę....
Stokrotka...
Słodko,niewinnie jak stokrotka żyłam
uczuciem twoim szczodrze podlewana,
główkę szczęśliwa ku słońcu wznosiłam,
tobie serduszkiem mym skromnym oddana.
Ku dłoniom twoim ciągle się zwracałam
głęboko wierząc,że z miłością wierną
troskę okazałeś,że czułość poznałam,
wdzięczność za te dary odczułam niezmierną.
Ja,skromny kwiatuszek,niebo bym ci dała
w podzięce za uśmiech,za chwile szczęśliwe,
siła moich uczuć samą mnie zdumiała,
w sidła mrocznych pokus wplątałam się zdradliwe.
Za późno zrozumiałam,że wszystko to pozory
na celu mające uśpić moje lęki.
Kłamałeś,udawałeś,uczyłeś mnie pokory,
bym przywiązaniem stłumiła strachu dźwięki.
Naiwnie,z ufnością siebie ci oddałam,
okrutnie,bez skrupułów wszystko mi zabrałeś.
Wyrachowanie,zaślepiona,miłością nazwałam,
Ty z ziemi mnie wyrwałeś,brutalnie podeptałeś.
Już koniec z pozorami,poszedłeś swoją drogą.
Z pogardą się przyglądasz złamanej stokrocie
Prośby,błagania nic tu nie pomogą.
Innych kwiatuszków w bukiecie masz krocie.
Leżałam omdlała,na pół już uschnięta
gdy z pyłu podniosła mnie ręka kochająca.
Tę lekcję stokrotka zawsze zapamięta:
Nie patrz bez osłony prosto na twarz słońca.
Zachowam ostrożność,oczy teraz zmrużę
Nie dam się oślepić blaskom cudowności,
zanim na kimś wzrok mój spocznie chwilę dłużej,
Szkło z filtrem nieufności na oczach zagości.
Ręka co w potrzebie bez pytań pomogła,
opatrzyła rany,chroniła przed zgniciem,
szczerością uczucia przyjaźni wymogła
by wspólnie uczyć się pogodzić z życiem...
wiersz autorstwa:
dziękuję za możliwość jego prezentacji :))
Komentarze
Tylko obserwowani przez użytkownika kamadadewi
mogą komentować na tym fotoblogu.
