Powinnam chyba odwiedzić psychiatrę.

Bywa tak, że sama się siebie boję.

Moje humory są dobijające.

Potrafię w jednej chwili z płaczu przejść w śmiech, a potem znów płakać.

I tak w nieskończoność.

Mam ochotę na zdjęcia.

 Chcę gdzieś iść, jechać, skakać, biegać, tańczyć..

Mam tyle ukrytej, nagromadzonej energii, która bardzo chce się wydostać i nie mam jak jej wykorzystać. Choćbym nie wiadomo jak chciała, to i tak nic z tego.

Rodzice nie wypuszczą mnie z domu.

Dobra, sklep i szkoła się nie liczy.

Chciałabym lubić czytać książki.

 Chciałabym się kiedyś zaczytać i zapomnieć o szarości tego świata

. Tylko, że nie lubię.

I chyba nie polubię, bo każda próba czytania kończy się snem.

Zasypiam z nosem w książce nie przeczytawszy nawet pierwszej strony.

Dlatego do szkoły zawsze czytam streszczenia.

Ot, koniec literackiej kariery.

Muszę zacząć oszczędzać. Ale nie wiem na co najpierw.

 LO CZY TECHNIKUM ?