Może i jestem trochę szalona i często nieobliczalna, ale w przyjaźniach i innych znajomościach bezsprzecznie cenię sobie stabilność. Życie jest wystarczająco przewrotne, żebym komplikować relacje międzyludzkie. Unikam konfliktów i szybko wybaczam. Niewiele oczekuję. Nie potrzebuję ciągłej atencji. Nikt nie musi przy mnie trwać i głaskać mnie po głowie. Tak naprawdę to nie jest obowiązkiem nikogo. Jeśli otrzymuję od ludzi coś dobrego - traktuję to jak prezent od życia, a nie jako coś, co mi się należy. Po prostu potrzebuję mieć świadomość, że bliska mi osoba gdzieś tam jest i pewność, że mogę zwrócić się do niej z każdą sprawą. Mogę liczyć na wsparcie i sama też zrobię wszystko co w mojej mocy, żeby pomóc. Jeśli ktoś jest mi bliski to pójdę za nim w ogień i pomogę mu spalić wszystkie mosty, jeśli zajdzie taka potrzeba. Cenię sobie lojalność. Wychodzę z założenia, że w czyimś życiu się jest albo nie. Jeśli nie możesz się zdecydować, stoisz w drzwiach między przeszłością a przyszłością i robisz mi emocjonalny przeciąg - to możesz już wypier*alać.

:).