.bo jest jeden taki on.

A dodaje to zdjęcie, bo uwielbiam Twoje szczere oczy i snieznobiały uśmiech.

Notke dodaje chyba z niesamowitej tesknoty za Tobą, w koncu tak dawno mnie tu nie było.

Czuję się niesamowicie dziwnie.

Może dlatego, że od 2 miesięcy o tej godzinie upływała nam mniej wiecej 4 godzina rozmowy.

Teraz jedynie, co jakiś czas, o ile się poszczęści napiszesz mi smsa.

Twój głos stał się niesamowicie ważnym czynnikiem mojego dnia.

Chciałabym się wyłączyć na te 3 tygodnie.

Boje się pisać Ci, poraz kolejny, ze wariuje a moje ciało całe drży, z niewyjasnionej i blizej nieznanych mi powodów.

Przecież, powinnam się już uspokoić. Prawda?

Powinnam.

Nie mam słów, jakimi mogłabym opisać, to co czuję do Ciebie.

I kolejny dzień, gdy nie budzę się dzięki Twoim słowom. 

Kolejny wieczór, jak staram się zasnąć. I wkoncu mi się to udaje, po jakiś 4 godzinach rozmyślań, kręcenia się w łózku.
Śpię teraz chyba tylko dlatego, że tak powinno być. Bo w nocy się śpi.
Podobnie jest z budzeniem się. Budzę się, bo tak wypada. Bo leżenie cały dzien w łózku jest bezproduktywne.

Dziękuję, ze zadzwoniłeś dzisiaj rano na te kilka minut.

Dziękuję. Kocham Cię.  

http://www.youtube.com/watch?v=EbzYd_X71Po&feature=endscreen&NR=1