jesienne, nijakie życie. trzeba coś zmienić, chodź nie wiem po co. może właśnie po to, aby poczuć się lepiej? lepiej, pojęcie jak bardzo względne. jak bardzo niszczą nas ludzie wokół, których na co dzień funkcjonujemy. sami wcale nie jesteśmy na lepszej pozycji. jakże mało jest osób, może nawet wcale którzy nie chcą wobec nas źle. a co my sami robimy? chcemy więcej zrozumienia, ale nikogo to nie obchodzi, może najbliższych których naprawdę kochamy, chodź nie zawsze. szkoda cennego czasu na ufanie innym. zamknijmy się w sobie wszyscy? dlaczego? może ktoś chce wykrzykiwać emocje i myśli. ale czy to co wykrzyczy jest prawdziwe? czy to co powie w nerwach, musi uchodzić za prawdę? świat, w którym nikt nie jest wobec siebie szczery, może i dobrze, że nie znamy wszystkich tajemnic. dlaczego mamy niesamowite, włase dołki? dlaczego nikt nie może nam pomóc?