it's hard to forget someone...

it is hard to forget someone, who gave you so much to remember...'

ten wpis skierowany jest do Paty i Mady! moich gimbusiarskich córeczek, które wiedzą wszystko na mój temat!

A więc dziewczynki, jak już dowiedziałyście się obydwie na fejsie- wczoraj spotkałam kogoś najważniejszego w moim życiu. Mimo, że dawno nie myślałam o nim i byłam pewna, że mam tą cała historię i cały ten rozdział za sobą, jednak wczoraj spotkałam ten rozdział w busie. Wszystko powróciło ze zdwojoną siła, byłam pewna, że on ma to w dupie, ze dawno zapomniał, okazało się jednak, że on pamięta więcej niż ja. Szlugens w ryju, wspomnienia przed oczami, smsy pisane przez niego właśnie dziś. To chyba jednak zawsze będzie ze mną. A właściwie z nim też. Bo widząc jego reakcję na mój widok i jego twarz, po prostu widzę, że dla niego to również niezamknięty rozdział - choć tak wydawało mi się od dwóch lat. Wiecie dziewczynki, jednak pewni ludzie i pewne rzeczy i pewne wspomnienia zostają na zawsze, nie da się usunąć pewnych rzeczy choć bardzo byśmy chcieli- przekonałam się wczoraj. Nawet on nie zapomniał, właściwie pamięta więcej niz ja. To jednak zawsze będzie. Choćby rąbać wspomnienia siekierą, są ludzie, którzy zostają na zawsze. Nie ma opcji, można się oszukiwac latami tak jak ja i on, ale ktoś kto wyryje się w sercu, nigdy z niego nie zniknie. Czasem to zaskoczenie, jak wczoraj dla dwojga osób a czasem trzeba nawet dwóch lat by to sobie uświadomić.

kocham was moje gimby- M i P <3