eoeoeoe.

i wiesz co? Zmieniłeś się. i teraz widzę , że ja też się zmieniłam. nie jesteś już moim Misiem , słodkim , miłym , martwiącym się ... Czasem mam wrażenie jakbyśmy się nie znali. Jakby nie było tego wszystkiego co było ... Co było , i co będzie , w mojej głowie. Jest mi teraz ciężko utrzymywac kontakt , ale dalej wierze , że kiedyś będziemy w stanie stanąć na wysokości zadania , i damy rade. Choc po tym co dzisiaj usłyszałam wierze w to coraz mniej , ale powiedzmy że jeszcze wierze. Różnica wieku ? - nie przeszkadza mi. Odległość ? - jest to duży opór , ale myślę że dalibyśmy rade. Teraz w to wierze. Teraz jak już dorosłam do tego. Myślę że dojrzałam do bycia z Tobą. Ze ta rozłąka dała mi w kość. Ale juz najwidoczniej za późno. I najwidoczniej musze się z tym pogodzić... Choć resztki nadziei zawsze zostaną. i zostaną na długo. Nikogo do niczego nie mozna zmusic , i każdy z nas to wie , i ja tez to wiem , dlatego muszę cierpliwie czekać aż zapomne. Choć będzie to trudniejsze niż zapomnienie ile to jest 1+1 . Kiedyś mówiliśmy że damy rade , razem.  Tym razem muszę dać sobie rade , sama. i dam sobie ta pierdoloną rade , dziękuję za uwage i żegnam.