24.

Poz­nał mnie - ja­ko zwykłą nas­to­latkę 

Zmienił mnie- w doj­rzałą ko­bietę 

Zos­ta­wił mnie- jak za­bawkę odłożoną na półkę 

Czasami ludzie do­ceniają coś do­piero po stra­cie.

Nic mnie nie ob­chodzi to co myśli­cie na ten te­mat.

Może i jes­tem nas­to­latką i mo­ja miłość jest nic nie war­ta.

Mu­siałam to wyrzu­cić z siebie.

Cho­ciaż to nie wszys­tko.

Wyrzu­cając z siebie wszys­tko za­pisałabym książkę.

Jes­tem tyl­ko człowiekiem i wciąż po­pełniam błędy, nie zaw­sze dob­rze idę, często py­tam 'którędy?'. 

Kochać to także umieć się roz­stać. Umieć poz­wo­lić ko­muś odejść, na­wet jeśli darzy się go wiel­kim uczu­ciem. Miłość jest zap­rzecze­niem egoiz­mu, za­bor­czości, jest skiero­waniem się ku dru­giej oso­bie, jest prag­nieniem prze­de wszys­tkim jej szczęścia, cza­sem wbrew własnemu. 

Jest ta­ka miłość, która nie umiera, choć za­kocha­ni od siebie odejdą. 

Miłość upiększa każde romantyczne przeżycie i usprawiedliwia każde szaleństwo

Przyjaźń często kończy się miłością, ale miłość przyjaźnią nigdy