Amor.

Kiedyś przyjdzie to, Co duszę koi, tworzy uśmiech w oczach I rozpala w środku szczęście. To wtedy właśnie żyjesz już tylko tak, jakby cały ten świat nie istniał, A to było ósmym cudem świata, Ale to tak już jest. Chcesz tańczyć z wiatrem, Kąpać się w promieniach słońca I trwać w tym stanie na zawsze. A każdy dzień mógłby być taki sam, Jeśli tylko jest w nim kropla tego, Co wypełnia serce po brzegi. Jeśli tylko potrafisz sam siebie kochać, To odbierzesz w zamian więcej niż byś miał, Czujesz, że chcesz żyć pełnią życia. Świat staje się inny niż dotychczas, Dla ciebie lepszy, cieplejszy, Przeżywasz wielkie emocje. I chciałbyś już tylko tak żyć, Żeby mieć szczęście przez 365 dni, Żeby pojąć sztukę kochania. To może być nieprzerwane I od Ciebie zależy, To co może zrodzić jeszcze cudowny owoc. Tkwi głęboko w twojej duszy, jeszcze nie odkryta, Ale kiedyś przyjdzie ktoś I zada strzałą amora twe serce, pokaże jak rozkwita. Bo rozkwita jak żonkile na wiosnę I pełni rolę ukojenia i goi ból poprzedni, Otwiera serce na świat. Smutek powszedni okrywa garścią serdecznych uśmiechów, Rozpala się głębiej w umyśle, To wtedy masz głowę w chmurach. To wtedy zwykle romantyzm budzi się w Twojej duszy, Oczy wypełnia magia szaleństwa, A w sercu pozostaje tylko ona – miłość. Pozdrawiam. :)