Spójrz... są tu wszyscy
Rok temu nie było nikogo
I Ty w mojej bitwie przy mym boku
Stojąc ze swoją walką o nas

Dlaczego jest coraz trudniej? Doszło znowu do tego, że zamiast wyciągnąć pamiętnik, piszę w internecie na photoblogu o tym wszystkim. Przywykłam. Każdy chce czegoś innego. Jedni żyją swoim życiem, drudzy życiem innych, jedni żyją podwójnym życiem, a inni w ogóle życia nie mają.

Zrozumiałem, by żyć musisz chwytać dzień
Stań by biec bo istnieć nie znaczy żyć
Weź się w garść, ten dzień jest Twoim dniem
Wierzę, że będzie dla każdego z nas piękno w naszych sercach

Tak. Każdy chce czegoś innego. Coś już ma, dlatego marzy o czymś innym. Jedni chcą być lubiani przez wszystkich, drudzy chcą mieć tego jednego.. prawdziwego przyjaciela. Jedni chcą poczuć co znaczy prawdziwa miłość, a drudzy woleli by tego narazie wcale nie doświadczać. Jedni chcą doświadczyć prawdziwego szczęścia, drudzy rozpaczają bo ich szczęście odeszło, a wiadomo, że nie ma dwóch takich samych dni, godzin, minut, sekund, chwil.. Nawet gdybyśmy bardzo chcieli to za czym tak tęsknimy nigdy nie wróci, nigdy się nie powtórzy.

Nawet, jeśli te dwa miejsca są odległe od siebie
Zawsze łączy je jakaś droga, a my możemy ją przebyć
Gdy jesteś wysoko statki na morzu wyglądają jakby zamarły
Potrafimy kochać i marzyć, dlatego wszyscy jesteśmy zwycięzcami

Jedni mają wszystko i na wszystko narzekają, a drudzy nie mają nic i chcą poczuć się chociaż raz kochani, ważni dla drugiej osoby, czy to mało? Nie, to tak wiele. Jedni nie doceniają tych wszystkich ludzi, którzy są wokół, którzy troszczą się o nich, zależy im na nich, choć wcale tego nie okazują. Ale dzisiaj trudno okażać prawdziwe uczucia.

Tak wiele serc, wiele słów,
Wiele snów jest w nas
Tak wiele łez, wiele chwil
Wiele dobra.. jest w nas...

Mam dopiero piętnaście lat, a mam tak strasznie dosyć życia, że czasami myślę czy wcześniej go nie zakończyć? Ale potem przypominam sobie o moich bliskich. O mamie, która.. nie wiem co by zrobiła, bo kiedyś powiedziała mi, że gdyby ja lub mój brat przestali istnieć życie straciłoby dla niej sens, przy życiu trzymało by ją już tylko to drugie dziecko. Przypominam sobie o całej rodzinie, która tak bardzo mnie kocha, a ja nie potrafię się im odwdzięczyć, za co jestem za siebie wściekła. Przypominam sobie o przyjaciołach. To znaczy o ludziach, których uważam za przyjaciół, choć niektórzy o tym nie wiedzą. Za to też jestem na siebie wścekła, bo nie potrafię okazać tego co czuję. Przypominam sobie o TYCH wszystkich osobach. I o moich planach. Jest mi czasami tak strasznie ciążko i nie mam takiej osoby, której mogę się wypłakać. Tak strasznie zazdroszczę tym, którzy mają się komu wygadać, wyżalić, poradzić i przede wszystkim wypłakać.
Podobno zazdrość jest zła, ale nie tylko mi brakuje takiej bliskiej osoby. To tylko dlatego, że to ja boję się komukolwiek zaufać w stu procentach. To chyba po prostu uraz..

Apatia.

Wiele jest w nas ciepła....