Siedem lat, siedem wspaniałych lat. Gdybym miała je opisać, zapewniam, że nie starczyłoby tu miejsca.

(...) ale to już było, i nie wróci więcej.

Te wszystkie lata zleciały w tak niesamowicie szybkim tempie. Przecież jeszcze niedawno byliśmy tacy mali, jak na powyższym zdjęciu. Wtedy nie zdawaliśmy spobie sprawy z tego, że przyjdzie taki dzień, w którym będziemy musieli się rozstać. Oddałabym wszystko, aby cofnąć czas.

Dlaczego? Pytam się DLACZEGO!?

Nie ma już Nas.

Nie ma już klasy VI.

Dziękuję Wam za wszystko. Za każdą przeżytą razem chwilę. Za to, że byliście.

NIGDY o Was nie zapomnę, bo w mojej głowie wciąż tkwią i tkwić będą wspomnienia. 

"Rzeczy, które cieszą nie pozwolą nam zapomnieć
Te spędzone razem chwile, ławki szkolne setki wspomnień
Nie ma takiej możliwości, wstęga przyjaźni nie pęka
Przyjaciele prawdziwi- cały czas o Was pamiętam"

Bez Was mnie nie ma.

Tak bardzo Was Kocham! <3

Idę ryczeć dalej...

;(

...Tu w szkolenj sali, tu wśród Was - ostatni uścisk rąk.