No i duszę się. Normalnie się duszę. Każdy oddech przypomina mi o tym, że temperatura powietrza wynosi 500°C. Matko bosko, jak żyć ?! Nie cierpię upałów. Gdzie jest zima i trzaskające mrozy?! Uch..

Poza tym jestem okropnie nieszczęśliwa, bo mi smutno i nie ma obok tych wielkich łapsk, które przytulają najmocniej.. Jest mi smutno i to dla mnie koniec świata, bo jestem na ogół tą, która zawsze cieszy mordę i pociesza całą resztę. Cholera..

Ale oczywiście i tak znalazłam milion powodów, które mnie uszczęśliwiają, więc do otchłani rozpaczy bardzo dużo mi brakuje. Nigdy nie jest tak źle, żeby nie mogło być gorzej! I proszę teraz nie myśleć o jakiś katastrofach!

Jeszcze jedno poza tym- odliczam dni do dużej zmiany, która naprawdę mnie cieszy. Trochę też przeraża, ciekawi. W końcu nigdy nic nie wiadomo, nie? Ale.. Spełnienie po prostu odczuję. To duży krok- dla mnie. Do przodu, oczywiście. Pewnie na początku będzie trochę dziwnie ale damy radę! Tak trochę bez ładu i składu wszystko to, mi wyszło ale zrozumcie, że jest upał!!!

Miłego, obyście nie musieli się dusić.