Lost from the start, I might as well be on the moon

Well, all we need is patience of which I've never really known

But now it's too late, it's taking over me, it feels so supernatural
And I'm pulled the other way, it's more than I can take
And I'm losing hold of everything
And no matter how I try you know I can't deny

Every step I've taken has led me here to where you are
But all that I believe in is keeping me from seeing too far
Throwing out the questions, waiting for the right reply
Looking for the answers, tell me will it be tonight?

I owszem, to też ma spore znaczenie. Daughtry zawsze zdaje się wiedzieć dokładnie co chcę przekazać.

Jest za dużo pytań, na które nadal nie znam odpowiedzi. To jest ten moment, w którym zaczynam sobie odpowiadać na nie sama, na swoją własną niekorzyść.

Nie chce mi się w to bawić, jestem zmęczona. Nie lubię dziecinnych gierek.

Moja podświadomość chce chyba jednak inaczej, chce za wszelką cenę, więc gram dalej.

Chyba teraz przyszedł ten moment na udawanie niedostępnej i zagubionej Natalki, która najwyraźniej będzie Cię potrzebowała.

Tak naprawdę nie chcę zwalniać. Z pociągu wysiadłam już dawno, teraz to ja mam kontrolę. Ja kontroluję prędkość i ja wyznaczam kierunek. 

Mimo narastającego napięcia, słów, które gdzieś ugrzęzły i pytających wyrazów twarzy otaczających nas ludzi.

Jest tak niewinnie, że aż rzygać mi się chce od tego wszystkiego.

Chcę, żeby zaczęło się coś dziać. Bez myślenia o konsekwencjach i zastanawiania się nad tym co będzie dalej.

Potrzebuję odrobiny szaleństwa i poczucia, że mogę wszystko.

Nie chcę analizować wszystkiego co powiem i zrobię, nie chcę być ostrożna. Potrzebuję tego jak nigdy wcześniej. Pozwól mi uwierzyć, że tym razem się nie pomyliłam, że idę w dobrą stronę.

Dawno nie chciałam czegoś tak bardzo, że byłabym w stanie zrobić wszystko, dosłownie wszystko.

Nie czas teraz na morały i udowadnianie mi, że nie można mieć wszystkiego. Chcę chociaż na dłuższą chwilę zapomnieć o tym, co się dzieje dookoła. Czekanie już też doprowadza mnie do szału!

Wiecie co mam teraz w głowie? Nie? To szkoda, bo ja też nie wiem.