.

rodzinna osiemnastka.

czy udana?

nie wiem, z pewnością za dużo wrażeń jak na jedną noc.

koszmar trwa, a jego końca nie widać.

a było już tak dobrze.

mam wrażenie, że mówiąc: 'już mnie nic nie zdziwi' przyciągam do siebie jak magnes kolejne niemiłe niespodzianki, które mnie kur.wa znowu dziwią i rzucają mnie na ziemie.

po czym znowu wstaję, robię jeden krok do przodu. pierwszy KROCZEK. i znów upadam.

staaarczy już. naprawdę, dość. oddaj mi moje różowe okulary. kimkolwiek jesteś - wygrałeś.

pozostało uśmiechanie się do wspomnień i czekanie na lepsze czasy.

oczy za dużo widzą.

uszy za dużo słyszą.

'bo czasem lepiej odejść od zmysłów by nie zwariować'.

witaj Sigur Rós - Vidrar Vel Til Loftarasa, to znowu ja, popłaczemy razem?