PRZYJDĘ I PRZYPOMNĘ CI...

życie z życia zrobiło mi kabaret.

BYŁAŚ KIEDYKOLWIEK TAK NIESZCZĘŚLIWA JAK JA DOKAŹNIE W TEJ CHWILI OBECNEJ wyraźnie? NIE? NO TO gratuluję.

TO MEGA SZTUKA, PRZEŻYĆ ŻYCIE TAK, BY CO DZIEŃ POTRAFIĆ Z UŚMIECHEM NA TWARZY LAĆ TYSIĄCE HEKTOLITRÓW   NA TYCH WSZYSTKICH LUDZI, KTÓRZY MARZĄ TYLKO O TYM BI CI PODSTAWIĆ NOGĘ, W  LECU UPOKORZENIA PO UPADKOWYM. JA TAK NA PEWNO NIE POTRAFIĘ. ŻYJĘ JUŻ NA TYM ŚWIECIE PRAWIE 17 I POŁ ROKU, TO ŚMIESZNE, BYĆ MOŻE, JA TAK NIE UWAŻAM, BO MIEWAM TAKIE POCZUCIE, ŻE DOŚWIADCZYŁAM  WIĘCEJ NIŻ NIEJEDEN CZTERDZIESTOLATEK. JUŻ DOŚĆ DŁUGO OBSERWUJĘ TEN ŚWIAT, BY MIEĆ CZELNOŚĆ TWIERDZIĆ, IŻ KAŻDY Z NAS PO CZĘŚCI ZATRACIŁ GDZIEŚ INSTYNKT SAMOZACHOWAWCZY. KAŻDY CZŁOWIEK W JAKIMKOLWIEK ROZUMIENIU TEGO SŁOWA DAJE SIĘ SOBĄ POMIATAĆ. TAK JAK JA NA PRZYKŁAD TERAZ DAJĘ SIĘ TOBIE POMIATAĆ, CODZIENNIE RÓWNASZ MNIE Z PODŁOGĄ, NIE SZANUJESZ, MOICH POTRZEB NIE TRAKTUJESZ SERIO, NIE ZASPOKAJASZ ICH JUŻ OD DAWNA, WYKRĘCAJĄC SIĘ, ŻE TAKIE JEST ŻYCIE, W CZASIE KIEDY JA DOKŁADNIE WIEM, ŻE NAJZWYCZAJNIEJ W ŚWIECIE CI SIĘ NIE CHCE TEGO ROBIĆ. TYLE. BYWA. NARA.

-------- >  muszę spadać i jakoś wytrzymać do jutra.