2.

to było dokładnie 21.06.2012 roku. wstałam rano z myślą że nie będe musiała się dziś nawet malować. - Carmen kochanie, proszę Cię pojedź do centrum powinnam dziś zapłacić rachunek z telefon a kompletnie nie mam dziś czasu by to załatwić- mama wyskoczyła odrazu po zejściu na dół. - mamo... nie możesz zrobić tego jutro? jest sobota nie chce mi się na prawde.. - córciu proszę Cię. Sama wczoraj wspominałaś że musisz jechać kupić coś do szkoły. - fakt sama o tym zapomniałam. mimo że bardzo nie chciało mi się nic robić uległam. szybko zjadłam śniadanie, pobiegłam się ubrać i pomalować i wyszłam na autobus. Gdy byłam już w środku włożyłam słuchawki w uszy i zaczełam rozmyślać. Leciała piosenka One Direction- Moments. " cholera. Dlaczego oni są tak wspaniali. Ile bym oddała by ich poznać by być blisko nich i mieć ich na codzień"- autobus ostro zachamował- "eh.. ogarnij się dziewczyno. zejdź na ziemie. żyj realnym światem nie czymś co nigdy się nie wydaży" Przeleciało kilka innych piosenek i nadszedł czas wyjścia z autobusu. Dość leniwym krokiem poszłam zapłacić rachunki mamy " czy ona wkońcu załatwi to by pobierali opłaty z konta?' - pomyślałam lekko zdenerwowana. Nie lubiałam tego miasta. Wszędzie tłok. Wszędzie głośno ludze chodza nie patrza na to czy właśnie w ciebie weszli. Normalnie jak w NY. Zanim miałam iść do szkolnego postanowiłam pójsć do Starbucks'a kupić sobie jakąś kawe. Oczywiście kolejka była niesamowita. Kiedy w niej stałam przedemną stały dziewczyny których rozmowe podsłuchałam " jeju, przysięgam ci to serio był Harry. jestem na sto procent pewna! - przestań Kelsey masz zwidy. pijesz za dużo kawy" Harry? Panna serio ma jakieś omamy. Kupiłam swoją kawe i wyszłam gdy zadzwonił telefon - Cami gdzie Ty jesteś? czekam na Ciebie już pół godziny byłyśmy umówione!" - cholera zupełnie zapomniałam o Courtney. Miałyśmy iść na zdjecia. - "Kurcze Courtney zupełnie zapomniałam. jestem w centrum zaraz do Ciebie przyjade" Gdyby nie fakt że jest moją najlepszą przyjaciółką zostałabym jeszcze trochę w centrum, ale nie chciałam jej znów wystawić. Ostatnio często mi się to zdaża więc szybkim krokiem ruszylam na autobus powrotni. <bum> upadłam. miałam na sobie całą kawe którą przed chwilą kupiłam. jakiś kretyn na mnie wpadł z dość dużą siła "co to chole..." zatkało mnie. Przedemną stał Niall. tak ten Niall z 1D. Nie.. dziewczyno upadłaś. uderzyłaś się w głowe. Masz zwidy. " Niall idioto hahaha zobacz co zrobiłes"- to był Louis. Tak równiez ten z 1D. czy ja śnie? otrząsnełam głową i zorientowałam się że nie byli we dwoje. była ich cała piątka. Niall wyciągnął do mnie rękę "hej wszystko ok? przepraszam najmocniej gdyby nie jakiś głupek podstawił mi nogi nie doszło by do tego" - lekko zdenerwowany popatrzył na Lou. " zamknij się Niall. Cześć jestem Lou"- boże. co mam odpowiedzieć? zacząć krzyczeć? płakać? błagać o zdjecie lub autograf? " yy..jestem Carmen i... nic się nie stało. żyję" złapałam się za głowe. nie Carmen nie możesz pokazać po sobie jak bardzo ich kochasz. odstraszysz ich. " głupio mi jesteś cała mokra przez kawe czekaj mam husteczke! - Niall idioto Twoja husteczka tu nie pomoże, lepiej oddaj jej za bluzke i zaproś na kawe!" - Lou. Zaproś na kawe. zaproś na kawe. Za proś na ka we. Słucham? - "nie głupi pomysł odezwał sie Harry - "chodź z nami" - chyba muszę odmówić. " niee.. troszke się spiesze nie chce wam robić kłopotów to tylko głupia kawa " nie daj sie prosić" - z usmiechem powiedział Zayn. Zayn chłopak z moich marzeń. na żywo jest jeszcze cudowniejszy niz myslałam. " no dalej chodź!" - powiedzieli niemal że w jednym tępie wszyscy. " no dobrze w sumie czemu nie" - to się nie dzieje. chyba myśla ze ich nie rozpoznała. jak ja mam się zachować? mam ochotę zacząć skakać i krzyczeć. nie Carmen. nie możesz zepsuć tego co się dzieje. nie możesz...

od autorki:

ok więc zaczyna się już moje opowiadanie. co myślicie?

chciałam by bohaterka "wyglądała" jak Ariana dlatego też dodałam ją do pierwszej notki ale stwierdziłam że Selene lepiej mi tu pasuje.

Miłego czytania. <3