Tam gdzie są zawsze turkusowe ściany
a bezdroża waniliowych chmur
są na wyciągnięcie reki
właśnie tam często poniewierał się mój szept

(ale tylko ten półgłuchy)

(...)

zawsze tak genialnie gwałciłeś
moje omotane stopy
gdy cykoria tak namiętnie
rozpuszczała się w kubku czarnej kawy
jak śmietanka w przesłodzonej herbacie

zawsze wiedziałeś
jak łaskotać wnętrze
wygniecionej małżowiny
która raz po raz płatała figle
mojej niezdarnej poszarpanej duszy

(przecież często miałeś mnie za taką naiwną)

(...)

już nie udawaj siostro
tak wszechstronnej wszędobylskiej artystki
o delikatności ośmiu poszarpanych rąk

bo równia pochyła do mojego nieba
tak nienaturalnie skręca w prawo
gdy pielęgniarka nachyla się
nade mną z wielką strzykawka w dłoniach

dwaj panowie po bokach
agresywnie zakładali
skórzane bransoletki na me nogi
śmiejąc się przy tym szyderczo

(...)

przestrzeń nagle mętnieje
zamyka mnie w butelce cudzych słów

tyk tyk tyk
zegar powoli milknie
kolejnych minut odmierzać już nie chce

wybaczcie to tylko zakład psychiatryczny

[ig]

nie lubie tej rudej pindy a fee !

;*