Czasami ocierając łzę z policzka

wycałowanego w ten najczulszy sposób

zamykam mocno oczy

i zdzieram sobie struny duszy

krzycząc na samą siebie

błagając Cię o wybaczenie

przypominając sobie Twoją niewinną twarz

tak podobną do tej bliskiej

przypominając sobie własną

obdartą z uśmiechu

aż do dzisiaj

Może za jakiś czas zdmuchując kurz 

z najpiękniejszych momentów Twojego życia

Na ułamek sekundy

przypomnisz sobie moje imię

wypowiadane czule z Twych ust

całujących moje z tęsknotą

zalegającą na dnie serca

przypomnisz sobie wycieczki

do herbacianej dżungli

ukrytej w samym centrum miasta 

gdzie przez chwilę mogliśmy poczuć

że mamy siebie nawzajem

bez szorstkich myśli, drażniących nam oczy

odrobinę szklistych

jak jesienne kałuże odbijające niebo i nas

zbliżających się do siebie

na granicy wszelkiej ostrożności

Moja dusza jest bardziej naga niż ciało

gdy stoję do Ciebie plecami patrząc Ci w oczy

Twoje dłonie na moich płucach i Twoje usta na mojej szyi

sprawiają, że dedykuję Ci każdy pojedynczy oddech

wyrzucając z głowy okruszki wątpliwości

czule przyciągając Cię bliżej

na granicy wszelkiej ostrożności

gdy Twoje ciepło przeszywa 

zapomniane miejsca mojego serca,

gdy opuszki Twoich palców wtapiają się

w moją delikatną skórę

a następnie podają mi herbatę

w dużym, porcelanowym kubku

delikatnym jak nasze wrażliwe dusze,

których spotkanie było zaplanowanym przez los

milionem przypadków