Wzruszyłam się! Poleciałaby mi łezka, ale przed chwilą ryczałam ze śmiechu, no bo wspomnienia mam z pracy, a Ty zresztą dobrze wiesz jakie indywidualności do mnie przychodzą, cholera, ta babka miała czapkę jak stożek! Z dwoma pomponikami i rudym futerkiem dookoła! Jak ją jeszcze kiedyś zobaczę, to zrobię zdjęcie, muszę mieć pamiątkę. Nieważne. Stroik jest git, piękny. Taki świąteczny i świeczuszkę ma, no i wysprejowany na maksa, hahaaha. Święta są okej. Trzeba je odczuwać, a nie tylko obchodzić. Poza tym z naszymi nastrojami ciężko, żeby coś cieszyło dłużej niż 15 minut, trzeba zapewnić sobie hardkor (i bezkofeinową na litry!). Czas jest chory, szczególnie jeśli chodzi o jego braki. Ale to nic, maleeeeńka, ogarniemy i wykroimy ze dwie godzinki, zobaczysz.
;*