.

- no bo jaki sens jest w tym żebym o Tobie pamiętał? skoro mnie nie kochasz, to nie będę w tym trwał sam. lepiej zerwać wszelkie kontakty, skoro wybrałaś taką drogę.

- ale Ty nie musiałeś wybierać takiego rozwiązania..

- trudno coś za coś.

- wiesz co? może mnie już nie odprowadzaj - i ledwo co się zorientowałam parę kroków dalej odwrócony do mnie tyłem odburknąłeś oschłe:

- to cześć.

- pa.

nie wierząc w to co zrobiłam pomyślałam: Boże to koniec!

droga powrotna była okropna. nie szłam sama bo towarzyszyło mi kilka łez, które przepłynęły jak strumyk po moim policzku. jednak ich obecność na nic się zdała, a wręcz wywołała falę żalu zalewającą całe moje wnętrze. odwracałam się z nadzieją, że zobaczę Cię biegnącego za mną i krzyczącego:

- kocham Cię! wiem, że Ty mnie nie, ale będę walczył o Twoje serce do skutku!

miałam nadzieję, że wypowie to. kiedyś życzono mi rycerza, który będzie o mnie walczył mimo wszelkich przeciwności losu.

i przypuszczam...nie! ja WIEM, że to zmiękczyłoby moje serce..

ale Tobie nie chciało się walczyć.