Esemes. cz. 1

No to tak na początku się przedstawię jestem Natalia, mam 17 lat, hm mój wygląd gdy patrzę w lustro widzę chudą, ale nie aż za chudą dziewczynę o długich kręconych włosach co do ich koloru są ciemne tak jak kawa, czarne, oczy duże koloru niebieskiego tak jak niebo w letni dzień gdy nie ma na nich żadnej chmury, co do stylu ubierania się przeważnie noszę ciemne kolory i nigdy nie ubieram żadnej spodniczki, sukienki, bluzki z dekoltem, nie odkrywam za bardzo swojego ciała. Nie mam przyjaciół, nie umiem zaufać ludziom. Ludzie od kilku lat próbują ze mną porozmawiać, ale ja już wyrobiłam sobie zdanie o innych. Już cztery lata z nikim nie rozmawiam. Hm co na rodzice no nic nawet tego nie zauważyli zbyt przejęci pracą, za to mój brat Kuba od razu zauważył że coś nie tak. Ma on 20 lat jest na pierwszym roku studiów, co do wyglądu jest bardzo wysoki, umięśniony, ale nie aż tak że jakiś paker, brunet, hm zielone oczy jak trawa wiosną. On jest bardzo towarzyski, ma dużo znajomych, w weekendy imprezy a w tygodniu się uczy, zawsze gdy wychodzi się zabawić to jest pytanie skierowane do mnie czy idę z nim, ale ja nie będę się szwendać z nim po jakiś klubach, wole posiedzieć sama w pokoju przy książce i herbacie. Ale na razie to już wszystko co chciałam opowiedzieć. Teraz idę zrobić sobie coś na kolacje bo jestem głodna. 

Schodząc do kuchni zatopiłam się w muzyce która leci w słuchawkach, myślałam co zjeść na kolacje. Wchodząc do kuchni zobaczyłam Kubę który szykuje jakieś chipsy i cole, otwarłam lodówkę i tępo wpatrywałam się w jej zawartość

- Natalia! Natalia! Natalia!! Wtedy usłyszałam że ktoś mnie woła odwróciłam się do osoby, spojrzałam na Kubę a on zaczął 

- Nata za chwile będzie pizza więc poczekaj. 

- Mhm. Nie lubiłam z nim rozmawiać, zawsze wole dać mu jasno do zrozumienia że nie chce mieć z nim dobrych kontaktów. Wstawiłam wodę na herbatę, usiadłam na blacie kuchennym i znów zatopiłam się w muzyce, gdy woda się zagotowała zaskoczyłam z blatu i zalałam. . Gdy podnosiłam kubek usłyszałam dźwięk sms szybko wyciągnęłam telefon i zobaczyłam kopertę spojrzałam na numer, hm nieznany otwarłam a tam " Idę po Matiego zaraz powinienem być. " No cóż ktoś się pomylił żeby nie było odpisałam, niech ten ktoś się dowie że pomylił numer więc szybko odpisałam " Hm, nie znam żadnego Matusza, musiałeś się pomylić gdy wpisywałeś numer. Więc napisz do tego kogoś jeszcze raz. " I wysłałam zabrałam kubek i poszłam do pokoju, gdy wchodziłam dostałam sms znów ten sam numer " Oj przepraszam, pomyliła mi się jedna cyfra, dzięki że mi napisałaś lub napisałeś. :) "

 " Nie masz za co przepraszać, bo to zwykły przypadek a i jestem dziewczyną. "  "Oj nie tłumacz mnie, więc jesteś dziewczyną, miło mi jestem Filip. :) " " Haha też mi miło Natalia. " "Może się poznamy hm ?  Oczywiście jeśli chcesz nie będę się narzucał. " "Wiesz możemy ze sobą pisać, ale nic więcej. " " Jasne jak by inaczej. " Siedziałam na parapecie gdy usłyszałam jak ktoś dzwoni do drzwi 

- Natalia! Otworzysz drzwi!! Ech ja to się mam wspaniale zeskoczyłam z parapetu, zgłębiając się w piosence poszłam otworzyć drzwi gdy otwierałam dostałam sms, stałam w drzwiach i czytałam sms  " Więc ile lat masz Natalio ? " Uśmiechnęłam się do ekranu i nagle usłyszałam jak ktoś zaczyna mówić. 

____________________________________________________________

Więc dodałam pierwszą część. :) Przepraszam za błędy, czekam na opinie dotyczące go. :)
Dziękuje. 

                                                                          Patrycja. x