Siłą człowieka jest to, że potrafi się dostosowywać do zaistniałych sytuacji, ale jest też to jego słabość. Uśmiechają się do nas ludzie, my uśmiechamy się do nich, ale fizycznie to nie to samo. Bo w ludzkich twarzach widzę nie ich twarz. Nie te oczy. Twoją? Tak. Jest źle. Zakładamy podwaliny jakiejś nowej, potwornej cywilizacji. Szukamy odpowiedzi w innych oczach. A w rzeczywistości świat nic o nas nie wie. Nie ma piękna, jeśli w nim leży krzywda człowieka. Nie ma prawdy, która tą kkrzywdę omija. Nie ma dobra, które na nią pozwala. Dziś wiem, że los kłamał. Musimy go przechytrzyć. Tylko podaj mi rękę. Ale nie dziś.