ZIMNO JAK CH

00:58

Smutno mi i nie umiem zasnąć, bo po pokoju lata mi wielka mucha, która nie chce spać, tak jak ja. Na domiar złego zbliża się kres mojego nastoletniego życia. Aha, zapomniałam - przecież jestem taka dojrzała, że gdybym nie podała swojego wieku, nikt by nie pomyślał, że mam tyle lat. Co się dzieje... Przestudiowałam ostatnie lata pod tym względem i wnioskuję, że konieczność poczucia odpowiedzialności zrobiła ze mnie to, czym jestem teraz. Nie podoba mi się to. Bardzo mi się nie podoba. Boję się, co będzie za kilka lat, skoro już teraz mój wiek i perspektywa przyszłości doprowadza mnie do łez i histerii. Co będzie, gdy do tego dołączą zmarszczki? Błagam, niech ktoś wreszcie wymyśli wehikuł czasu - na podróż wydam każde pieniądze.

Aha i nie umiem słuchać już rocka, metalu, niczego zresztą nie umiem na dłużej włączyć.

edit. 01:18

Pragnę dodać, że studia są beznadziejne, wszystko jest już bez sensu i trzeba udawać jeszcze bardziej -> oby tak dalej, dostane oscara