Nie powinniśmy 8.

Niestety, stało się to, czego najbardziej się obawiałam. Gdy tylko wyszłam do domu tata zaczął swoje przedstawienie. Nawet nie krzyczał, nie mówił nic. Od razu zaczął mnie bić. Robił to tak brutalnie, że nie wytrzymałam i zaczęłam płakać. Oczywiście to go tylko bardziej zdenerwowało i jego ciosy stały się mocniejsze. Miałam tego dosyć. Wszystko mnie bolało, ale on nie kończył. W jego oczach widziałam złość, a wręcz wściekłość. Dlaczego on mnie tak nienawidzi? Co ja mu zrobiłam, że tak mnie traktuje? Gdy skończył już nawet nie poczułam ulgi. Wiedziałam, że wkrótce to powtórzy. Ledwo trzymając się na nogach udałam się do swojego pokoju. Nie czułam żadnej części mojego ciała. Płakałam. Nie potrafiłam zrobić nic innego. Po raz kolejny mój własny ojciec sprawił, że czułam się jak śmieć. W dodatku ja sama nic z tym nie robiłam. Ale przecież nie mogę. To mój ojciec, nie mogę pozwolić, żeby trafił do więzienia. Wytrzymam te 8 miesięcy do 18-stki i się wyprowadzę. Tylko gdzie? Przecież nie mam pieniędzy. Muszę jak najszybciej zacząć pracować. Właściwie nie mam pojęcia dlaczego nie pomyślałam o tym wcześniej. Nie musiałabym chodzić głodna czekając aż ojciec łaskawie da mi jakieś pieniądze. Resztą sił podniosłam się z łóżka i włączyłam komputer, aby poszukać jakiś ogłoszeń. Niestety okazało się, że zapomniałam zapłacić za internet, gdy razem z babcią opłacałam wszystkie rachunki. To właśnie babcia pomaga nam finansowo utrzymać dom. Mogło by się wydawać, że skoro to robi to nas kocha, ja jednak tak nie sądzę. Niestety nie mam z nią zbyt dobrego kontaktu i podejrzewam, że to przez to, że odmówiła nam pomocy gdy razem z Moniką chciałyśmy u niej zamieszkać.
Gdy wyłączyłam komputer zegar wskazywał godzinę 20. Jako, że było jeszcze wcześnie to nie szłam się myć. Wyciągnęłam z torby telefon i sprawdziłam czy Julka raczyła mi odpisać. Tak jak się spodziewałam dziewczyna całym dzień spędziła z Jackiem. Oczywiście miałam do niej pretensje, że mnie zostawiła samą, ale gdy tylko napisała, że na pewno nie spędziłam tego dnia samotnie postanowiłam zmienić temat. Smsowałam z nią do około 21 po czym od razu poszłam się kąpać. Czułam jak powoli spływa po mnie wstyd i upokorzenia. Miałam tego dość, ale.byłam zupełnie bezradna, bezsilna. Wyszłam spod prysznica, ubrałam piżamę i wróciłam do pokoju. Opadłam na łóżko i pogrążyłam się w głębokim śnie. Jak się okazało na tyle głębokim by obudzić się dopiero późnym popołudniem, bo gdy spojrzałam na zegarek była 16. Nie przeszkadzało mi to w niczym, bo do szkoły z podbitym okiem i tak nie zamierzałam iść, ale zdziwiłam się, że udało mi się spać tak długo. Gdy wzięłam do ręki telefon zobaczyłam wiadomości od Julki i Mateusza. Obudowie pytali dlaczego nie było mnie w szkole. Mateusza niestety musiałam okłamać i napisałam, że jestem chora, a Julce napisałam całą prawdę i poprosiłam żeby przyszła z czymś do jedzenia. Wstałam z łóżka i powędrowałam do łazienki. Wykonałam "poranną" toaletę, ubrałam się i próbowałam zamaskować siniaka pod okiem, lecz udało mi się jedynie sprawić, aby kolor nie był tak intensywny. Po chwili usłyszałam dzwonek do drzwi. Szybko wyszłam z łazienki i otworzyłam przyjaciółce.
- Przyniosłam chińszczyznę. - powiedziała dziewczyna stawiając torby z jedzeniem w kuchni.
- Dzięki, jesteś najlepsza.
- To ojciec Ci zrobił, prawda? - wskazała na moje oko.
- Daj spokój, to nic takiego. - mruknęłam.
- Mam tego dosyć! Zabieram Cię na policję, a później do siebie.




po raz kolejny przepraszam Was za moją nieobecność. I przepraszam za ten beznadziejny rozdział :c
Osoby czytające proszę o komentarz ;)