24.

My i dziewięćdziesięciocentymetrowy śledź.

Co raz bardziej wątpię w siebie i swoje jeździeckie umiejętności. Z Siwą do dupy. Nie potrafię sobie z nią poradzić. Oczywiście, cieszę się, że tak chętnie skacze. No ale bez przesady. Ostatnimi czasy nie potrafię jej utrzymać przed przeszkodą. A Srokata? odkąd zaczeli na niej wozić dupy gimnazjaliści, pół roku pracy poszło się jebać. Ja rozumiem, że to konie w gruncie rzeczy rekreacyjne, ale myślę, że przez pierwsze dwa czy trzy lata powinni z tymi końmi pracować ludzie, którzy na prawdę coś o tym wiedzą, tak, żeby wprowadzić te konie na pewien etap, którego gimnazjaliści nie zburzą. A tak? całą jesień, zimę i pół wiosny włożyłam w Paranoję na prawdę dużo czasu, wysiłku i nerwów. Super było. Pod koniec zimy jeździła parkury 90 cm, pomimo, że na jesień uciekała nawet od pięćdziesieciocentymetrowych stacjonat. A teraz co? znowu zaczyna się uciekanie nawet od kopert. Ja wiem, że też nie jestem idealna, że robię błędy, jak każdy. Nie jeżdżę na poziomie olimpijskim, ciąglę się uczę. Ale, no kurczę, było już tak zajebiście.