2

Po dzisiejszym dniu przytyję. Dużo przytyję. I mi potwornie źle z tego powodu. Ale i tak osiągnę to minimum, które od siebie wymagałam. Może nie będę zadowolona jakoś szczególnie, ale z drugiej strony nie będzie aż tak źle.

Zmieniłam się. Bardzo mocno się zmieniłam. Jestem tego pewna, ale nie wiem kiedy to się stało. To mnie upewniło w pewnym fakcie - nikt mnie nie zna. A ja siebie znam coraz bardziej. Dużo mi nie odpowiada. Dużo chcę zmienić.

Postanowiłam, że będę żyć w harmonii. Z moim ciałem. Chcę po prostu być z nim jednością. Czuć się w nim dobrze, jak w domu. Traktować jako najbliższego. Przecież ciało jest instrumentem tancerza. Mam nadzieję, że sobie poradzę. Że uda mi się zmienić. Chcę być taka wdzięczna, subtelna, delikatna i piękna. Poświęcić całe serce i (co trudniejsze) ciało tańcu. Jadać lekkie, regularne posiłki. Być jak wiatr... Przelotną postacią, żyjącą w centrum nie ciał a dusz - dlatego samotną. Na prawdę zrozumiałam, że nie potrzebuję - ba, nawet nie chcę - szczególnie masywnego grona towarzystwa. Najzwyczajniej w świecie nie fascynuje mnie rozmawianie na tutejsze tematy. Fascynują mnie ludzie i ogólnie wszystko, ale do tego stopnia, dopóki nie muszę sama mówić o dupie marynie. Chcę zmienić mój styl ubierania. Jeżeli nie pójdę do pracy, to nie ma na to szans, dlatego muszę popróbować. W każdym bądź razie kolorów nie zmieniam, materiałów również, wzorki jedynie tak, że dodam sporadycznie jakieś kwiaty. Tak na prawdę to zmianie ulegnie krój. I to będzie bardzo zauważalna zmiana.

Od rzeczywistości dzisiaj całkowicie odskoczyłam, ciągle myślę o tym, że jestem w Paryżu i chodzę tamtejszymi ulicami. No właśnie! Jeszcze używki ograniczam. Niezdrowe jedzenie. I to, co negatywnie wpływa na zdrowie. I jak mi idzie? Od poniedziałku było 6 papierosów. Od niedzieli 7. To niedaleko dziesięciu razy mniej niż by było normalnie. No a papierosy mi się nocami śnią. Zamiast tabaki wciągam kwasek cytrynowy (boli nos, jak by się pocięło w nim żyletką, nie polecam). I myślę o Paryskiej imprezie. Ja, w rozkloszowanej sukience, z lampką szampana w ręce. I więcej nie powiem, bo się wstydzę