fotografia

jedno z moich pierwszych zdjęć aparatem manualnym. [ mama była taka miła, że jeden z obiektywem mi dała/pożyczyła ]

od razu widać, że zdjęcia wychodzą o niebo lepsze niż aparatem cyfrowym. sama mam jeden - jest bardzo dobry - jednak nie umywa się do mojego niuńka. oczywiście, dopiero od niedawna zaczynam bardziej na poważnie pracować [ nie BAWIĆ! ] nad fotografią. ale od razu zauważyłam, że nic nie pobije starej, dobrej fotografii - żadna lustrzanka cyfrowa - nic. bo tu chodzi o rozdzielczość, barwę, światło itp itp. co więcej - tu chodzi o samą przyjemność robienia zdjęcia. o kręcenie starymi pokrętłami, o wymienianie szkiełek, przestawianie, kręcenie... to naprawdę jest genialne! nawet jeśli nie robi się zdjęcia, to samo ustawianie przysłony, ostrości, planowania kadru daje niesamowitą zabawę:)

a propos rozdzielczości. mama ma taki zajebisty stary, wielki, ciężki aparat, który robi zdjęcia tak piękne i wyraźne, że są nie do opisania. wisi jedno takie, autoportret mamy z tatą - i po prostu mogę się na nie patrzyć i patrzyć.

jest formatu małego zwykłego zdjęcia, ale nawet powiększone do o wiele wiele większych rozmiarów, będzie tak samo wyraźne jak teraz. wszystkie szzczególiki - małe odblaski, zagięcia - będą widoczne.

muszę zmusić mamę, żeby go naprawiła.

i na koniec tego wątku jedna ciekawostka usłyszana w tramwaju, czyli jak "zrobić dobre zdjęcie":

"siedzą trzy laski, wymalowane, zrobione, szpilki, tapeta, róż, błękit, cud, miód i rozmawiają o fotografii.

<laska1> - Wiecie, ostatnio zajęłam się fotografią i robię dobre zdjęcia.

<laska2> - Hmm, ale zrobić dobre zdjęcie to nie jest przecież problem...

<laska3> - Właśnie, też ostatnio robiłam zdjęcia i też mi wyszły bardzo dobre.

<laska2> - A co to w ogóle znaczy zrobić dobre zdjęcie?

<laska1> - Wiesz, masz photoshopa i wychodzi..."

cóż, zostawiam do przemyślenia. dodam jedynie, że napisałam wszystko dokładnie tak, jak usłyszałam.

wątek 2.

haha, niedługo będę mieć kolczyki, będę mieć kolczyki! hahaha :)