Wieczór zapowiadał się wspaniale...

Wypad do przyjaciółki, spotkanie za znajomymi, których dawno nie widziałam... Znowu FLASZKA...
Czemu zawsze musi być ten pierdolony alkohol?? Chyba zaczynam mieć na niego uczulanie...
Ale luz, nie ma się co denerwować na zapas, w końcu to jedna flaszka na kilka osób.
Spotkanie ogólnie SUPER, bo nie ma się do czego doczepić.
Fajni ludzie, spoko muzyka, genialne tematy do rozmów.

Ta szklana butelka, wypełniona po brzegi potrafi wsztyko zmienić...

Ok, czas się pożegnać. Dalej w drogę. 

Rozmowa, która przeradza się w kłótnie. Po co krzyczeć przecież nikt nie jest głuchy...
Ale to faktycznie pozwala uwolnić emocje...

Chce do domu.

Każde z nas musi to przemyśleć, Zastanowić się, odpocząć...
Może za duże zmęczenie odreagowane na bliskiej mi osobie to była przesada, lecz i on nie pozostał dłużny...

Zadzwonię do niego pogadamy, wyjaśnimy...

20:30 - pierwszy telefon. Nie odbiera.

21:00 - może teraz odbierze... NIe nie mam szczęścia.

21:10 - nie wytrzymam musze z nim pogadać... Odebrał, ale on chyba nie chce... OK...

22:00 - OSTATNI RAZ. Więcej już nie będę go niepokoić... Jasne najłatwiej wyłączyć telefon... 

Może jakiś kolega powie mi co z nim, gdzie jest czy nic się nie stało... Martwię się... Aha, pieprzona męska solidarność... Pewnie niech wszyscy wyłączą telefony i mają każdego w DUPIE!! Co za palanty... 

Mam to gdzieś...

Ta jasne sama się nie oszukam. Nie da się...
Zostaje więc tylko czekać, ale na co... Na kolejne przeprosiny i tekst typu:
"KOCHAM CIĘ, JUŻ NIGDY TAK NIE ZROBIĘ... NIE WIEM CO WE MNIE WSTĄPIŁO!!"
To samo po raz n-ty... 

-Bez sensu, zawsze dostaje od życia w dupe. A miało być pięknie... Już wszystko się układało...