NIe jestem motylem
I nie chcę nim być
By móc skakać z kwiatka na kwiatek

Co rano w innym
Ogrodzie żyć
Pić nektar co dzień z innego kwiatu

Znam ja wiele
Takich motyli
motyli pięknych, zwiewnych, wolnych

Lecz taki motyl
Długo nie żyje
A wolność, przyjemność to chwile

Więc cieszę się
Że sobą jestem
Tym pieskiem małym, mizernym

Z łebkiem malutkim
uszami do góry
I sercem bardziej od motyla wiernym

Bo ja- ten piesek
Mam swego pana
I przy nim będę na zawsze

Wystarczy jedno
Słowo od niego
By być szczęśliwą i marzyć

Wystarczy skarbie
Wystarczy tylko
Że skiniesz palcem na mnie
A wtedy będę
Prędko do Ciebie
Biec i nie patrzeć co za mną

Wystarczy skarbie
Że powiesz słowo
Wystarczy że spojrzysz na mnie
Wystraczy jeden
Twój dotyk dłoni
By kochać Cię już na zawsze