Wierze

Dlaczego warto ufać Jezusowi

Niedługo zanim spotkałam w sieci Lolo przechodziłam trudne chwile. Teraz wydaje mi się to takie błache. W tedy jednak nie było, pamiętam jaki czułam ból, ból że obdarzyłam kogoś zaufaniem i zostało to wykorzystane. Taka nastoletnie zauroczenie . Mówiąc krótko chłopak z którym byłam stwierdził :Zostańmy  kolegami. Byłam totalnie załamana. Chłopak okazał się o tyle uczciwy by mi wszystko wyjaśnić. Przed spotkaniem płakałam , prosiłam Boga żeby  sprawił by chłopak zmienił zdanie. Chciałam żeby było jak dawniej. Poczułam jednak  w tedy że Bóg tego nie chcę. Ale chce bym była szczęśliwa. W tym momencie zaufałam mu. Powiedziałam więc  : Jezu, jeżeli chcesz by odszedł ,zrozumiem ale nie zsyłaj więcej na mojej drodze takich rozczarowań. Ja po prostu chcę Kogoś kto będzie moim oparciem. Spotkanie potwierdziło to co było mówione wcześniej. Nasza znajomość zakończyła się czysto koleżeńsko. Bóg jednak nie zapomniał o mojej prośbie. Sprawił że na mojej doradzę stanął ktoś wyjątkowy, wybrał Go tylko dla mnie, specjalnie dla mnie. W życiu nie czułam się bardziej kochana niż przez ostatnie 10 miesięcy które jestem z Lolo. Zaufałam Jezusowi a On mi to wynagrodził. Dzięki Lolo zrozumiałam co znaczy miłość. Jaką Jezus nas obdarzył oddając za nas życie. Wiem, że nie byłam sama ze swoim cierpieniem, Jezus smucił się razem ze mną ,wspólnie pokonałam złe dni. Dziś wiem że Bóg nie stawia na naszej drodze niczego czego nie jesteśmy w stanie znieść i wszystko co się dzieje jest po coś.

O tej modlitwie przypomniałam sobie całkiem niedawno. Na wspomnienia sprowadziła mnie piosenka która w tym czasie słuchaałam na okrągło. Jezus jednak ciągle był ze mną, mimo że smutek minął On zawsze czuwa i układa moje życie. Trafiłam ostatnio  na ciekawą wypowiedz. Pewien młody człowiek mówi o zmartwieniach. Opowiaa że Bóg nie chce twojego smutku, nie musisz się martwić bo jeżeli jest coś czego nie możesz zmienić i nie masz wpływu to On ma. Jezus Trzyma Cię za rękę i prowadzi. 

Nie skończyło się jednak na jednej wysłuchanej modltwie.

Z Lolo pisaliśmy pół roku zanim doszło do spotkania. W między czasie prowadziłam innego photobloga, o którym nikt nie wie. W jednym z wpisów pisałam o samotności, o tym że brak mi Kogoś do kogo mogła bym się przytulić wieczorem. Na koniec dopisałam. Boże , spraw bym za 3 miesiące stanęła oko w oko z miłością. Nie planowaliśmy w tedy jeszcze spotkania z Lolo. Dopiero po spotkaniu wchodząc na blog i czytając ostatni wpis uświadomiłam sobie co się wydarzyło.