Marian Piechal - Maski

Zdjąć maskę, którą? Mam ich na twarzy jak cebula łusek. Ileż trzeba ich zedrzeć, by się dobrać do właściwej twarzy? Pod każdą następną kolejna. A każda zmiana to śmiech podobny do płaczu. Niejedna od wewnątrz ma ciernie, poniektóra korzeniami wrosła w twarz, wyssała ją wszystką, stała się jej drugą naturą. I wtedy spod zrywanej maski nie łza nie łza wytryska. Nasz wiek, wiek mimikry pod grozą być lub nie być. Przypadkowy grymas na twarzy jak zmarszczka na wodzie może się zmienić w złowieszczy paragraf kodeksu. Od trafnego wyboru maski zależy nasz los. Kto nas widzi od jej wklęsłej strony? Nie lico, lecz podszewkę, odkształt twarzy? Zdjąć maskę, po co? By ujrzeć upiora? zgliwiałą larwę? trupi orzech czaszki z kiełkującym jądrem czego? [ Poznań - Stary Browar ]