IDEAŁ

John Anthony Frusciante (ur. 5 marca 1970 w Nowym Jorku) — amerykański gitarzysta i kompozytor, członek popularnego zespołu funk-rockowego Red Hot Chili Peppers, supergrupy Ataxia, członek rozwiązanych już projektów The Three Amoebas oraz Omar Omar Omar. Nagrał dotychczas 8 solowych albumów studyjnych, 5 płyt studyjnych z Red Hot Chili Peppers, jedną płytę wraz z przyjacielem, Joshem Klinghofferem, oraz dwa wydawnictwa jako członek supergrupy Ataxia. Uczestniczył w bardzo wielu innych projektach i współpracował z wieloma muzykami i grupami muzycznymi jak np: De Facto, The Mars Volta czy Pearl Jam. Jego muzykę możemy usłyszeć także jako ścieżkę dźwiękową do filmu Brown Bunny w reżyserii jego przyjaciela Vincenta Gallo oraz do bijącego rekordy popularności amerykańskiego serialu 24 godziny. 2 Sprzęt 2.1 Gitary 2.1.1 Fender 2.1.2 Gibson 2.1.3 Ibanez 2.1.4 Gretsch 2.1.5 Martin 2.1.6 Maton 2.1.7 Taylor 2.1.8 Mosrite 2.2 Wzmacniacze 2.2.1 Marshall 2.2.2 Fender 2.3 Efekty 2.3.1 Boss 2.3.2 Digitech 2.3.3 Dunlop 2.3.4 Electro-Harmonix 2.3.5 Line 6 2.3.6 Moog 2.3.7 Ibanez 2.3.8 MXR 2.3.9 Zachary Vex Biografia Początki Urodził się 5 marca 1970 roku w Nowym Jorku. Jego pierwszy kontakt z gitarą zapewnił mu jego dziadek pochodzący z Włoch, który uczył go włoskich piosenek folkowych. Jego rodzice (Gail Frusciante, która zakończyła karierę wokalną na prośbę męża oraz John Frusciante senior - pianista) po przeprowadzce na Florydę rozwiedli się gdy John miał 6 lat. Wraz z matką przeprowadził się najpierw do Santa Monica (Kalifornia, Los Angeles), a następnie do Mar Vista, gdzie zamieszkali z drugim mężem matki. Ojczym bardzo wspierał rozwój muzyczny młodego gitarzysty. To od niego Johnny otrzymał w prezencie pierwszą gitarę. Kiedy zaczynał swoją przygodę z tym instrumentem, nauczył się grać podczas wakacji ze słuchu całej płyty Sex Pistols, co tylko utwierdziło jego ojczyma w przekonaniu, że gitara jest czymś ważnym dla młodego Johna. Pierwsze muzyczne inspiracje muzyką rozpościerały się od punkowej grupy The Germs poprzez swoistą klasykę, taką jak: Jimi Hendrix, Jimmy Page, King Crimson, Genesis, twórczość Captaina Beefhearta, Franka Zappy czy Syda Barretta aż wreszcie po zespół Red Hot Chili Peppers. Zobaczył go po raz pierwszy na koncercie w Variety Arts Center w Los Angeles. Chłopak z "Miasta Aniołów" W wieku 17 lat John Frusciante rzucił naukę w koledżu i przeprowadził się do Los Angeles. Rozpoczął tutaj naukę na słynnym G.I.T.'cie, jednak nie pobył tam długo, gdyż jak mówi, wszystko czego się tam dowiadywał, wiedział już wcześniej. W Los Angeles był fanem najpopularniejszej lokalnej grupy - Red Hot Chili Peppers. Jego wzorem i idolem w grze na gitarze stał się na dobre Hillel Slovak - ówczesny gitarzysta Red Hot Chili Peppers. Gdy po pewnym czasie wniknął w towarzystwo Los Angeles doszło do jego zapoznania z muzykami. Podobała im się gra Johna, lecz o współpracy z nim nie myśleli, gdyż nie był pełnoletni. O zatrudnieniu go nie myśleli także wkrótce potem, gdy z powodu przedawkowania narkotyków zmarł gitarzysta grupy - Hillel Slovak. Polecili go zaś grupie Thelonious Monster i poszli wraz z nim na przesłuchanie. Tam dopiero, usłyszawszy go, zrozumieli, że John będzie jedyną osobą, która w pełni zastąpi Hillela w zespole. Tak też się stało. Już w 1989 roku nagrali album Mother's Milk, a już 2 lata później, w 1991 kolejny, przez wielu uważany za najlepszy w całym dorobku grupy: Blood Sugar Sex Magik. Wszystko zapowiadało się wspaniale, jednakże John nie wytrzymał gwiazdorskiej presji. W zespole trwał też konflikt pomiędzy nim a Anthonym Kiedisem - wokalistą grupy. Twierdził, że ludzie nie doceniają tego co najważniejsze - muzyki. Tak więc nagle, podczas trasy koncertowej w Japonii, 7 maja 1992 nakazał chłopakom: "Powiedzcie wszystkim, że zwariowałem", spakował walizki i odjechał do domu. Trudne dni Po odejściu z zespołu przestał kontrolować zażywanie narkotyków i popadł w głębokie uzależnienie. Przestał dbać nawet o własny wygląd i swoje otoczenie. Był bardzo zadłużony u narkotykowych dealerów i często musiał się ukrywać. Z powodu kłopotów finansowych, a także z potrzeby ciągłego kupowania narkotyków, w roku 1994 wydał płytę Niadra LaDes and Usually Just a T-Shirt. Niandra, płyta nagrana w fatalnych warunkach, jest zbiorem utworów napisanych jeszcze w okresie gdy grał w Re