coraz częściej mam takie chwile że żastanawiam się czy jestem tu gdzie powinnam być.

czy czasami nie marnuję sobie życia. 

nie wiem, po prostu nie wiem, mam taki mętlik w głowie.

chciałabym uciec, uciec od tego wszystkiego co mnie otacza.

ale gdzie? nie mam gdzie, uciekam jedynie myślami gdzieś daleko stąd.

kryzys, przesilenie wiosenne? nie wiem wszystko mnie doprowadza do szału.

zastanawiam sie czy sama siebie nie doprowadzam do szału.

ale za to głupota ludzka wywołuje we mnie destrukcje. 

nie wiem jak można być takim kretynem.

jak można oszukiwać samego siebie.

nie mam najmniejszych wątpliwości co do zakończenia niektórych znajomości.

nie mam siły już walczyć z debilizmem ludzi. 

nie będę nikomu słodziła, nie jestem taka i nie powiem Ci wybaczam.

nie zasługujesz na wybaczenie.

coraz częściej jestem na nie.

nic mnie nie cieszy, no prawie nic.

przede mną znowu decyzje.

ten rok będzie albo cudowny albo doprowadzi mnie do destrukcji. 

i zastanawiam się nad hasłem. na stałe, ale najpierw poczekam na pieniążki.

a później kupię pro na cały rok i cały rok będzie w haśle.

nie dostanie hasła nikt.

chcę tu pisać dla siebie, a czasami nie bardzo mogę.

bo wiem że czytają to ludzie którzy nie powinni a potem będą włazić w moje życie z buciorami.