Akeda.

Coś się łamie.

Akeda.

Gdzieś w środku.

Proste słowa.

"Zaczynasz mówić mądrzej. Mówisz już inaczej."

Tęsknota. Za dobrem. Za dobrym człowiekiem.

Marzenia. Kim byłem, kim jestem. Znowu punkt skrajny.
Znów patrzę w tył. Po raz kolejny i znowu widzę kogoś innego.

Kalejdoskop twarzy, zdarzeń, zapachów, myśli - tylko własnych - i już czuję się zagubiony.

A przecież są inni.. Egoisto, Twój własny świat, tak, tak. Ale on dotyka, porusza światy, rzeczywistości tak blisko Ciebie.

Wy też się zmieniacie.

I Ty się zmieniasz.

I Ty. I idzie burza.

I Ty także.

Dźwięk akordeonu, poezja. Poezjo. Uciekaj lub pozwól utonąć.

Myśli, nie daj się skrępować lękowi. Najgorszemu z leków - własnym.

Mądrość. Biegnie, truchcikiem. Bez zadyszki.

Jak człowiek, który wie, że ma czas. Że zdaży, że dobiegnie na czas.

A ja się rwę, nie planuję oddechu, boję się że ucieknie mi ostatni pociąg na - jakie to banalne - na przystanek Zbawienie, na przystanek Szczęście. Na przystanek Nawrócenie, wątpliwości umacniają.

dźwięk zapalniczki i głęboki wdech.

Łza za powieką. Jeszcze boi się wylecieć na zewnątrz. Jeszcze.

Voltaire.

Bezsilność wobec zła świata.

Jeżeli spotkacie Miłość, pozdrówcie ją odemnie i powiedzcie że się stęskniłem! Stoję, tu sam, czekam, istnienie nieprzerwanie prowadzi swój byt.

I wyje.

Tak, spotkaliśmy Ją, jest już na rogatkach.. mówi, że też się cholernie stęskniła i niedługo przybędzie.

Nie ma się co dziwić.
"Kiedyś, kiedy umiałem kochać"

Ołów w żyłach zamiast krwi. Pragnienie dobra, bezwarunkowego, bezkompromisowego.

Co ten Świat robi z ludźmi?

Cierpienie, nadajesz sens, ale nie stawaj się celem - nigdy.

Ofiaro, pozwól zostać złożona ołtarzu. Akeda - zwiąż mnie! 
Zwiąż mnie Miłością!