osiem.

było już podobne zdjęcie. co z tego? nie mam nic innego. dobra mam. ale nie kurna, nie dodam. mniejsza. mam teraz dziwny moment w życiu. może to przejdzie? a może nie i będę tak dziwna już cały czas? nie. nie wierzę. przecież ludzie się zmieniają. nie chce żeby był taki stan jak jest teraz. ma to przejść. i nie za pół roku,rok,czy dwa. ma przejść natychmiast. może mam teraz takie głupie dni. no,ale bez przesady. po prostu denerwują mnie ludzie. kłócę się z nimi o byle głupoty. i nie umiem się nawet powstrzymać. no dobra, udało mi się przez ten czas parę razy. denerwuje mnie każdego zachowanie, zobaczę w człowieku rzecz która by mnie najbardziej wkurzyła. no i tak się dzieje, że się wkurzam. zaczynam się z nimi kłócić. no po prostu z większością nie umiem się dogadać. ej. może inni mają podobnie? co chwile się czyta o sztucznych uśmiechach. w prawdzie mi się też nie chce uśmiechać,ale co zrobić. kiedy mam problem mam muzykę, pokój i komórkę, w sercu mam pustkę, do której nie umiem nikogo wpuścić, a w głowie zostaje burdel. głupi burdel myśli. nie umiem ich ogarnąć. jest tak mało myśli a jednocześnie za dużo żeby je poukładać. jest osoba która strasznie miesza mi w życiu. wali mi psyche. o. mam łzy w oczach. to jest głupie. widzę tego człowieka jak wchodzi do MOJEGO domu i mam ochotę się z tego powodu wyryczeć. w środku mam uczucia nie do opisania. : o wkurwienie na maksa. pomińmy. nie chce,

żeby on był. pewnie było by inaczej jakby go nie było. i tak już powiedziałam pewnej osobie,że nie wybaczę jej za to co on robi z moją psychom. zmieniłam się przez to wszystko. tak. zmieniłam się przez ostatnie dni które przeżyłam. nie wyrabiam sama ze sobą. dziwne uczucie. i już się zaczynam wkurwiać. no i chuj. ta notka jest taka moja. nie musicie czytać. nikt nie zrozumie tego co napisałam. dla mnie to nie ma znaczenia. dla siebie to napisałam. do widzenia.