Ślad.

W każdym z nas zostają pewne ślady.Wspomnienia. Te dobre i te złe. Za 50 lat przyjdzie chwila kiedy zaczniemy się smiac , przypominając sobie jakąs błahostkę z dawnych lat.

Fascynujące. Zapamiętujemy na wieki te najważniejsze rzeczy , te natrudniejsze , najbardziej przykre ale i te najwspanialsze jak i te zupełnie błache . Wspomnienia są cudowne , magiczne ale jednak też bolesne.. Wspomnienia wywołują płacz czasem uśmiech . Te złe wywołują płacz i smutek . Nawet po wielu latach bolą tak jakbyśmy przeżywali to wczoraj. Ale życie nie składa sie tylko z tych dobrych chwil i trzeba sobie to uświadomic. Trzeba pamiętac o dobrych i złych. Kiedy natchodzą złe , zawsze można pocieszyc się tymi pozytywnymi.

Jak można sobie wyobraźic siebie za kilkanaście lat nie pamiętającego nic z okresu młodosci. Nie moglibyśmy byśmy dzielic się tak wspaniałymi rzeczami z innymi , albo z samym sobą. Bo każdy chyba lubi jak ktoś dużo starszy opowiada nam coś co zdarzylo mu sie w naszym wieku. Jaki był , co robił. To wszystko to cudowne wspomnienia. Niektorzy na nich piszą całe ksiązki wiec jak mozna sobie wyobrazic ze żadnego z nich nie ma. Że nie pamiętamy tego pierwszego siniaka na rowerze. Tego płaczu kiedy pani w przedszkolu kazała isc spac. 

Wspomnienia są jak perły - mają w sobie coś z klejnotów i coś z łez.