I don't wan't you to know me.

do tej pory boli mnie kark i swędzą plecy po koszmarze dnia wczorajszego - uczuleniu na apap esktra i innych przyjemności z dniem związanych.

Myślę o tym, na okrągło, jak to jest, że wsiadając do tramwaju wybierasz to konkretne miejsce. Latem siadam na koncu wagonu, bo tam najbardziej wieje wiatr. Kiedy późno skądś wracam to siadam w pierwszym wagonie koło maszynisty. Kiedy jest zimno siadam naprzeciwko lub na krześle na grzejniku. Kiedy nie ma miejsca to stoję w drzwiach. Ale kiedy jest normalna pogoda, wagon jest pusty, jest środek dnia to gdzie siadam i dlaczego?

Wspomnę tylko, że ta banalna myśl ma o wiele ważniejszy przekaz, i bardziej ukryty niż powierzchownie się wydaje.

W moim idealnym świecie na godzinę 22:14 leże na  brzuchu na jakiejś łące, grzeje mi w plecy słońce i co chwile zwiewa je wiatr. Pachnie sianem a niebo jest śliczne.

I tak, Bydle ma racje.

Tak, skretyniała aplikacja na facebook'u ma racje.

I tak, stresuję się brakiem tej istotnej części układanki.

Stresuję mnie jej brak.

Brak jej mnie stresuje.

foals - big big love

rumpsringa - shake'em loose tonight

edit:

a już na 22:27 leżę na twoim łóżku.

i nie podoba mi się nowa szata graficzna fotobloga. jest do dupy.